Ik kom uit een heel erg traditioneel gezin. Vader en moeder die elkaars eerste liefde waren, waar de man het geld verdiend en de moeder het huishouden doet en de kinderen op voedt. En zichzelf wegcijfert voor 'de goede zaak'.
 

Ik was 18, toen ik mijn eerste seksuele ervaring had. Of ja, ervaring...ik onderging het. Ik vond er niet veel aan, maar het hoorde bij een relatie. Tenminste dat dacht ik.
 

Na deze ervaring kwam ik mijn latere echtgenoot tegen. Ook met hem onderging ik de seks. Een vaak terugkerende discussie in deze relatie was mijn gebrek aan belangstelling voor seks. Maar hoe kun je belangstelling hebben voor iets wat helemaal niets met je doet. Ik bedoel die 2 minuten dat hij op me lag, klaarkwam en zich daarna altijd met zijn rug naar me om draaide om te gaan slapen, hoe kun je daar als vrouw belangstelling voor hebben?
 

Toch heb ik het op deze manier bijna 25 jaar vol gehouden. Mede door mijn opvoeding, waarin ik zag hoe een vrouw zich wegcijferde voor haar man en gezin en mijn gebrek aan ervaring. Ik dacht gewoon dat het zo hoorde. Dat seks vooral leuk was voor de man. Dus elke 3 á 4 maanden, telkens na dezelfde discussie gaf ik hem waar hij om vroeg. Seks....maar dan zijn seks.
 

Na een borrelavond met vriendinnen (de beste, meest open gesprekken zijn toch vaak onder het drinken van een wijntje), waar seks ter sprake kwam en zij mij met grote ogen aan keken toen ik ze vertelde hoe mijn seksleven eruit zag en ik er niets aan vond gingen mijn ogen een klein beetje open. Op aanraden van 1 van mijn vriendinnen heb ik mijn eerste vibrator aangeschaft. Online dan, want no-way dat ik echt een winkel binnen zou stappen om als 40-jarige een vibrator te gaan kopen.
 

Maar dat gesprek was wel een omkeer in mijn leven. Niet alleen omdat ik mijn eerste vibrator kocht, maar meer nog omdat ik door die vibrator mijn eigen lichaam leerde kennen en leerde genieten van mijn lichaam.
 

De 2 minuten seks, zoals ik het altijd noem werd een voorspel. Ik wachtte tot hij sliep en haalde dan mijn vibrator uit mijn nachtkastje. En zo kreeg ik op 40-jarige leeftijd mijn eerste orgasme!
 

En daar hield het niet op. Ik werd open over seks, sprak er over met mijn vriendinnen (wat gebeurt me nu???), sprak erover met mijn kinderen (seks moet voor alle partijen leuk zijn, je moet er beiden van genieten). De enige waar ik niet mee kon praten was mijn echtgenoot. Hij zag geen probleem, alleen dat hij te weinig seks kreeg. Hij wilde alleen maar weten “wanneer doen we het weer?”
 

Dus dat eerste orgasme, was het begin van mijn revolutie...
 

Na mijn scheiding (waar ons seksleven uiteraard 1 van de oorzaken van was)...wauw...toen ging het pas echt los. Dit klinkt overigens spannender dan het was, maar aan de andere kant, voor een vrouw die niets gewend was was het heel wat.
 

Waar het 1 vibrator was, werden het er 2, 3, de vibrator werd een womanizer en de womanizer werd een we-vibe. (Als je de we-vibe niet kent, google maar eens. Het is zeker een aanrader. Een vibrator die je alleen kunt gebruiken, die je op afstand kunt laten bedienen of die je samen tijdens de penetratie kunt gebruiken.)

 

Ik leerde elke dag bij. Ook van de mannen die in mijn leven kwamen. Ik leerde dat seks leuk en lekker was. Dat er in bed gelachen mocht worden. Dat orale seks heerlijk was om te geven en te ontvangen. Ik leerde dat er hele leuke spelletjes te koop zijn om samen te doen, die dan steevast uitmondden in een goede vrijpartij.

 

De 2 minuten seks werden sekssessies van nachten lang, maar tegelijkertijd leerde ik dat ik ook niet vies ben van een vluggertje.

sexpower.online