Chemsex: het taboe voorbij…
Vanaf 1995 zette ik mijn eerste wankele stapjes in de swingerswereld. De eerste club waar ik kwam, bestaat inmiddels niet meer, maar het trok mij omdat zij het credo: ¨Alles kan en alles mag¨, gebruikten. En eerlijk is eerlijk, ze hebben er niets van gelogen, dus ik stak met mijn toenmalige ex een joint op. Het was een vrij simpele club met allemaal nissen en waar telefoons aan de wanden hingen. In mijn naïviteit dacht ik dat het was om drankjes te bestellen. Echter bleek dat het een, in mijn optiek nu, zeer vooruitstrevende manier was om contact te leggen met een ander stel, in een andere nis. Heel creatief, echter geen gebruik van gemaakt. Ik was hiervoor nog iets te bleu…
De tweede club waar ik kwam stond en staat zelfs nu nog bekend als de mooiste club van Nederland en in die tijd liepen er eigenlijk wel heel erg veel mooie en goed gesitueerde mensen rond. Met mijn exhibitionistische inslag liep ik al snel in mijn ´Evakostuum´ rond. Dat mocht niet, maar ach, alles wat niet mag is spannend, niet waar? Ook nu geen partnerruil of bi-ervaringen, maar kijken en bekeken worden, terwijl ik met mijn nu ex, seks had. De aandacht in de clubs vond ik geweldig.
De destructieve relatie, waarin ik mijn bevond, werd er niet beter op… Uiteraard niet, zou ik bijna zeggen, maar dat is met de wetenschap die ik NU heb en destijds was ik eigenlijk vooral mijn best aan het doen de relatie ‘te redden’. Een ‘nobel’, doch zinloos streven. Pas nadat de relatie definitief voorbij was, realiseerde ik pas wat voor schade ik had opgelopen, door mijn relatie met, zoals bleek, mijn narcistische ex… Doordat ik steeds in mijn eigen zwaard viel, vanwege oude, vertrouwde patronen, die zeker niet constructief werkten, ben ik in therapie gegaan. De nadruk lag hierbij op het aangeven van grenzen. Drie tot vier dagen per week volgde ik deze therapie, met effect. Echter Mona zal Mona niet zijn als dat ik toen, wederom een ‘foute vent’ aantrok. Ik leerde in een lokale kroeg een horecaportier kennen: groot, breed, gespierd en heel fout… hij bood me een lift aan naar huis en voor de deur zei ik: ¨Het is misschien wel cliché maar wil je misschien een kop koffie?¨. Ik heb inderdaad koffiegedronken en daarna snoof ik mijn eerste ´muntje´ met coke. Ik voelde geen remmingen, en ik had al niet bepaald moeite om tot een hoogtepunt te komen, maar nu? Dit was geweldig! Ik voelde me alsof ik ‘de vleesgeworden Orgasme Goddess’ was, eigenlijk was het mijn eerste kennismaking met chemsex, al kwam deze term toen nog lang niet in mijn woordenboek voor. Deze ´superminnaar´ kwam gemiddeld drie tot vier keer per week na zijn werk, dus meestal diep in de nacht, bij me langs. Tegen zevenen in de ochtend ging hij weer terug naar huis en zijn gezin. En ik? Ik bleef ik met een ´vredige´ glimlach en een hartslag van 800 bpm alleen, klaarwakker achter in het grote bed. Het leek de meest ideale situatie voor me. Wel de lusten maar niet de lasten… alleen zolang de mens gevoelens heeft, is het onmogelijk om tegen deze natuurwetten in te gaan. Dus ik viel als een blok voor ´mijn adonis´.
Wake-up call
Mede doordat ik al jaren rookte en blowde als een ketter, kreeg ik in 2004 driemaal een spontane klaplong. De laatste klaplong was reden voor de artsen om mij door de scan heen te laten gaan en wat bleek… ik had op mijn 35e jaar longemfyseem van het roken. De bovenste, rechterlongkwab bleek gatenkaas, die die werd weggenomen. En nadat ik na een week (!!!) uit het ziekenhuis kwam, met gekneusde ribben van de operatie, ging mijn leven gewoon weer verder zoals hiervoor. Al snuivend, Jenever Cola drinkend (of wat voor handen was), en de nachten vol (synthetische) passie gingen als vanouds door. Uiteraard als hij er niet was, gebruikte ik ook coke, dus nagenoeg mijn gehele bijstandsuitkering ging mijn neus in. De achterstanden begonnen te ontstaan en ik moest echt wat verzinnen om aan extra geld te komen. Dus mijn geweldige minnaar stelde mij voor om een wietplantage op mijn zolder aan te leggen. Ik heb slechts 1 oogst gedraaid en toen was ik al met een klassieker gepakt. Geen sneeuw op mijn dak als enige in de wijk… dag huis, dag stabiele factor. Ik zwierf zo van vriendin naar vriendin, en huurde af en toe in de vrije sector een huis als ik voldoende klanten had, want ik had inmiddels het fenomeen thuisontvangst ontdekt. Dagelijks drie klanten van minimaal een uur maal drie dagen per week en ja hoor, ik kon luxe wonen, mijn verslaving onderhouden en mijn schuldgevoel naar mijn kind afkopen… in 2006 ben ik teruggegaan naar mijn geboorteplaats in Noord-Holland. Nog steeds verslaafd, nog steeds met een onvervulde leegte in mij. Een niet te stillen honger naar spanning en een zoektocht om de emotionele pijn niet meer te hoeven voelen. De coke was daarbij mijn witte therapeut, al zag ik toen nog niet dat niets is wat het lijkt.
Doorstart
Ik kreeg een relatie met een clubeigenaar en daar kon ik met regelmaat achter de bar werken en entertainen, wat mij in het bloed bleek te zitten. Mijn vriend wilde ook weleens naar een afterparty (WAP = Weekend Adult Party) en ik had zoiets: Waarom niet? Zo kwam ik ook in aanraking met GHB en zag vele mensen out gaan. Ik schrok van het polygebruik (Uppers, downers, lachgasballonnen etc) en nog meer van het lage gevoel van eigenwaarde bij de dames van de stellen. Er zat haast een heel herkenbaar patroon in! Vrouwen die uit een destructieve relatie kwamen en nu die ruimdenkende ‘lieverd’ (narcist) aan de haak hadden geslagen, die ´liefdevol´ nog een G´tje toediende zodat ze wat gewilliger werden. Er bleek een nieuwe prostitutiemarkt te zijn geboren: Paydating. Waarbij de heren van de stellen een oproep plaatsten op swingers dating sites, en er heren werden gelokt mee te mogen wappen en uiteraard geile seks te hebben. Alleen… deze mannen die veelal geen drugs gewend waren, kregen nu zo´n enorme overdaad aan uppers, dat ´ome Arie´ buiten gebruik bleef. Na een paar uur onverrichte zaken, werden ze weggestuurd en kropen ze zwaar onder invloed, achter het stuur naar huis, met alle risico´s van dien. Steeds vaker hoorde ik dat er mensen overleden aan de gevolgen van chemsex. Ik vond toen al dat er actie ondernomen moest worden. Dus ik liet mezelf omscholen tot coach op gebied van verslavingen. Uiteraard moest ik voorzichtig te werk gaan, want ja om de vrouwen te doen ontwaken dat ze meer hadden aan een goede psycholoog en een ander vriendje, zou de zaak van mijn partner geen goed doen… in 2015 kwam ik in het ziekenhuis terecht. En al snel werd bekend dat mijn ruige leven, vol seks, drugs en Trancemuziek, waarbij ik mijn kop zorgvuldig in het zand had gestoken, zijn tol had geëist. Ik bleek een lekkende hartklep te hebben. Eerst hoopte ik tegen beter weten in dat het aangeboren zou zijn. Maar de cardioloog heeft mijn zeepbel uiteen doen spatten door te vertellen dat het wel degelijk kwam door mijn overmatig gebruik van middelen en pure roofbouw.
Keep the faith
Nu achteraf denk ik, het is jammer dat er in ´mijn tijd´ geen platform bestond die uit ervaringsdeskundigen was samengesteld. Niet het welbekende belerende vingertje van die hbo+ Truus die niet eens wéét hoe het in een parenclub toegaat, of hoe het leven als prostituee is. Maar echte pioniers die je kunnen vertellen uit eigen ervaring wat de gevaren van chemsex kunnen zijn. Want met verantwoord swingen is niets mis. Er bestaat geen leukere, en voordeligere manier van uitgaan dan in het erotisch uitgaan. Alleen zoals bij alles in een mensenleven, is het de BALANS waar het om draait. Nadat ook de relatie met de clubeigenaar op de klippen liep, ontwaakte de pionier in mij. Ik ging aan het werk voor de verslavingszorg, waarbij ik telefoontjes aannam van ´verslaafden in herstel´, verslaafden in gebruik en ook familieleden van verslaafden. Met al mijn ervaringskennis, bleek ik een goede ´hoopverleenster´ te zijn! Ook gaf ik voorlichting aan artsen in opleiding en in klinieken. Mijn verhaal deed er wel degelijk toe! En toch bleef het knagen… waarom durfde geen enkele instantie het fenomeen chemsex aan te snijden? Was taboeloos Nederland toch eigenlijk veel preutser dan zij deed voorkomen? Via diverse kanalen heb ik mijn zorg geuit, alleen helaas gebeurt er tot op heden nog steeds weinig tot niets…Tijdens een avond van het COC in Groningen, wat over Chemsex ging, kwam ik in contact met Mainline. Hier vond ik in ieder geval (h)erkenning voor het probleem. Ik heb inmiddels wel geleerd dat als ¨Mozes niet naar de berg komt, dat de berg maar naar Mozes moet gaan¨, dus tijd om via de enige echte juiste weg, wél dat platform te kunnen bieden aan startende swingers, mensen die vast zitten in een patroon van chemsex, of zij die een andere koers willen varen. Vandaar ik blij ben dat het toeval, of zou het toch het universum zijn? Dat Daisy Jacobs op mijn pad is gekomen. Eindelijk iemand die mijn taal spreekt, die ook net als ik de wetenschappelijke kant maar ook de ervaringsdeskundige kant belicht, maar bovenal werkt vanuit het hart en zonder vooroordelen.
Mona Liza Verseijden
sexpower.online
Datum: 20-07-'20
Terug naar overzicht
